Inteligentne kontrakty

Po raz pierwszy inteligentne kontrakty zostały wprowadzone przez Nicka Szabo w latach 90. XX wieku.

Określił on wówczas inteligentny kontrakt jako urządzenie, które formalizuje i zabezpiecza sieci komputerowe poprzez łączenie interfejsów użytkownika przy zastosowaniu protokołów.

Podkreślał przy tym ich możliwe zastosowanie w wielu branżach bazujących na umowach kontraktowych, w tym przy przetwarzaniu płatności, zarządzaniu prawami do treści czy działaniu systemów kredytowych.

W kontekście kryptowalut inteligentny kontrakt jest aplikacją lub programem opartym na blockchainie. Często ma charakter kontraktu cyfrowego, który opiera się na pewnym zestawie wytycznych. Wszystkie węzły sieci odtwarzają i wykonują kod komputerowy zgodnie z tymi ustalonymi zasadami.

Inteligentne kontrakty na blockchainie umożliwiają projektowanie protokołów niewymagających zaufania (ang. trustless). Oznacza to, że przy użyciu blockchaina dwie strony mogą zawierać umowy bez wcześniejszej znajomości czy wzajemnego zaufania. I mogą być pewne, że umowa nie będzie realizowana, jeżeli nie zostaną spełnione określone wymagania. Poza tym wdrożenie inteligentnych kontraktów może wyeliminować konieczność angażowania pośredników i przez to znacząco obniżyć koszty operacyjne.

Inteligentne kontrakty opierają się od dawna na protokole Bitcoina, ale za ich największego popularyzatora uważa się Vitalika Buterina, który jest również współzałożycielem Ethereum. Należy pamiętać, że każdy blockchain może oferować unikatowy sposób tworzenia inteligentnych kontraktów.

Generalnie tokeny tworzone w sieci Ethereum są zgodne ze standardem ERC-20.

Ten standard opisuje podstawowe cechy wszystkich tokenów opartych na Ethereum. Stąd też te cyfrowe aktywa, stanowiące znaczną część wszystkich kryptowalut będących obecnie w obrocie, czasami określa się mianem tokenów ERC-20.

Inteligentne kontrakty zostały wykorzystane przez szereg podmiotów blockchain do uruchamiania cyfrowych tokenów w sieci Ethereum. Większość z tych podmiotów rozprowadzała swoje tokeny ERC-20 w ramach pierwszej oferty publicznej ICO po emisji. W większości przypadków wdrożenie inteligentnych kontraktów umożliwiło obrót środkami finansowymi i dystrybucję tokenów w sposób efektywny i niewymagający zaufania.

Za inteligentnymi kontraktami kryje się programowalny kod, który można tworzyć na szereg sposobów, oferując szeroki wachlarz usług i rozwiązań.

Takie kontrakty, które są autonomicznymi, zdecentralizowanymi programami, mogą zwiększyć poziom odpowiedzialności i obniżyć wydatki. Mogą również poprawić wydajność i obniżyć koszty administracyjne, w zależności od sposobu ich wdrożenia.

Inteligentne kontrakty ułatwiają transfer środków między dwiema lub więcej stronami lub ich wymianę między nimi.

Można je zatem tworzyć dla szerokiego zakresu przypadków użycia. Aktywa tokenizowane, systemy głosowania, portfele cyfrowe, zdecentralizowane giełdy, gry i aplikacje mobilne to tylko kilka przykładów. Mogą być również stosowane w połączeniu z innymi rozwiązaniami opartymi na blockchainie i dotyczącymi obszarów zarządzania, zdecentralizowanych finansów, łańcuchów dostaw, opieki zdrowotnej i filantropii (DeFi).