Digitale assets zijn een technologische innovatie met een beperkte historiek. Het is onzeker of het gebruik van digitale assets blijft groeien. Als het gebruik van digitale assets afneemt, kan dat resulteren in hogere volatiliteit of daling van de koersen van digitale assets. Hierdoor kan de waarde van de notes dalen. Bitcoin, een van de eerste digitale assets, is bijvoorbeeld geïntroduceerd in 2009. Digitale assets kennen dus een relatief korte handelshistorie, waardoor potentiële beleggers beperkt zijn in hun mogelijkheden om een belegging in de notes te beoordelen.

Speculanten en beleggers die willen profiteren van de handel in en het bezit van digitale assets, zijn verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de vraag naar deze assets. Speculatie op waardestijging van digitale assets kan leiden tot koersopdrijving en volatiliteit. Hierdoor wordt de kans groter dat digitale assets in waarde fluctueren vanwege veranderingen in het vertrouwen van beleggers in de toekomstige waardestijging van digitale assets.

Toezichthouders en overheden in verschillende rechtsgebieden hebben zich gebogen over de regulering van digitale assets. Verstoringen in de markten voor digitale assets en de daaropvolgende interventies van overheden, zijn onvoorspelbaar. Overheidsingrijpen kan er zelfs toe leiden dat alle of bepaalde digitale assets geheel verboden worden. Verordeningen en richtlijnen in bepaalde rechtsgebieden kunnen in de toekomst conflicteren met die in andere rechtsgebieden. Hierdoor kunnen bepaalde of alle digitale assets in sommige rechtsgebieden worden verboden of beperkt. Toekomstige verordeningen en richtlijnen kunnen gevolgen hebben voor de vraag naar digitale assets, voor het functioneren van beurzen voor digitale assets, en voor de mogelijkheden van overige marktpartijen om transacties in digitale assets aan te gaan.